سرود ولادت امام حسن مجتبی علیه‌السلام
ای روزه‌داران رحمت یزدان عمیم است ماه ضیافت سفره‌اش دست کریم است از بخـشش او، می‌بارد اعجاز از خـنـدۀ او، گـل می‌شـود باز بوی گل سرخ، عطر چمن شد عـید حـسن شد، عـید حسن شد ******************* روح الامین می‌آیـد از سوی سـماوات نــازل شـده نـام حــسـن مـانـنـد آیــات شمس و قمر شد، زائر به رویش زهـرا کـشیده، شانه به مـویش از شهد نامش، شیرین دهن شد عـید حـسن شد، عـید حسن شد ******************* می‌ریزد از لب‌های او انـوار تـوحـیـد پیـغـمـبـر ما لـعـل این دُردانـه بـوسـید گـهـوارۀ او ، شد کـعـبـۀ جـان یوسف رسیده، در شهر کنعان جنّت به خاک، او بوسه زن شد عـید حـسن شد، عـید حسن شد |
